معاويه، هيچگونه سياست اقتصادي در مسائل مالي، به معناي مصطلح براي اين و اژه نداشته است، بلكه اقدامات وي در جمع آوري اموال و هزينه كردن آنها تابع خواسته ها و تمايلات وي بوده به طوري كه ثروتهاي عظيمي را به نيروهاي طرفدار خود مي داد و مخالفان خود را حتي از سهميه عادي خودشان محروم مي ساخت. اموال را تصاحب مي كرد و مالياتها را به ناحق وضع مي نمود.

به طور قطع در حكومت معاويه هيچ نشاني از اقتصاد اسلامي كه مسائل اقتصادي را با برجسته ترين و عميق ترين شيو ها حل مي كند، وجود نداشت؛ زيرا اقتصاد اسلامي به ازدياد در آمد فردي و مبارزه با بيكاري و نابودي فقر، همت مي گماشت و اموال دولت را در مالكيت مردم به حساب مي آورد كه بايد براي پيشرفت زندگي و ازدياد رفاه ملّت به كار گرفته شود، ولي معاويه فقر و نيازمندي را در ميان اكثريت مطلق افراد جامعه پراكنده ساخت و سرمايه داري را نزد گروه كوچكي كه برسرنوشت و امور مردم حاكم بودند، به وجود آورد كه بعضي از مسائل عمده سياست اقتصادي وي عبارتند بودند از: