معاويه دانست كه چاره اي جز جنگ ندارد؛ زيرا امام در دين خود، نه ظاهر سازي مي كرد و نه دست به سازش مي زد، بنابراين، او را در حكومت بر شام باقي نمي گذاشت و هيچ منصبي از مناصب دولت را به او نمي سپرد، بلكه او را از همه دستگاههاي حكومتي دور مي كرد؛ چون از كج نهاديش در امر دين، با خبر بود.

معاويه، همراه با گروههاي بزرگي از اهل شام حركت كرد و پيشقراولان را پيشاپيش خود فرستاد، در حالي كه ياران خود را در بهترين موضع و نزديكترين محل به شريعه فرات قرارداد و فرات را اشغال نمود و اين امر را نخستين پيروزي خود به شمار آورد؛ زيرا دشمن خود را از آب محروم ساخت. و لشكريانش در آنجا مستقر مانده، دست به تهيه مقدمات زده و نيروهاي خود را براي آمادگي جهت جنگ، منظم مي ساختند.