«طلحه»، در حالي كه سپاهيان را به جنگ تشويق مي نمود، وارد ميدان نبرد شد. «مروان بن حكم» او را ديد و به خونخواهي عثمان، تيري به سويش پرتاب كرد و او بر زمين افتاد و در خون خود، غوطه ور گرديد.

مروان، به يكي از فرزندان عثمان مي گفت: من به جاي تو انتقام پدرت را از طلحه گرفتم.

طلحه، به غلامش دستور داد تا او را در جايي پناه دهد و به جايي ببرد كه در آنجا قرار گيرد. وي او را به مشقت فراوان به خانه مخروبه اي از خانه هاي بصره برد كه ساعتي بعد در آنجا هلاك گشت [1] .