اعضاي كنفرانس، به اتفاق آرا تصميماتي گرفتند كه آنها عبارت بودند از:

1 - اينكه شعار نبرد، خونخواهي عثمان و گرفتن انتقام وي باشد؛ زيرا وي مظلوم كشته شده و انقلابيون، خون او را پس از اينكه توبه كرده بود، به ناحق مباح دانسته بودند.

آنان «پيراهن عثمان» را به عنوان شعار خود قرار دادند تا شعاري براي عصيان و سرمايه داري قريشي باشد كه در سرزمينهاي مختلف، سربه طغيان برداشته بودند.

2 - افكندن مسؤوليت قتل عثمان بر حضرت امام علي عليه السلام؛ زيرا قاتلانش را پناه داده و آنها را قصاص ننموده بود.

3 - حركت به سوي «بصره» و اشغالش، تا آن شهر را به عنوان مركزي اصلي براي شورش قرار دهند؛ زيرا در آن شهر، حزب و ياراني داشتند. آنها از حركت به سوي مدينه خود داري نمودند؛ زيرا خليفه قانوني در آنجا بود و از نيروهاي نظامي برخوردار بود و آنها ياراي مقابله با آن را نداشتند. همچنين آنها از حركت به سوي شام، خود داري نمودند از اين جهت كه امويان با آنها موافق نمي شدند تا شام در قبضه آنها باشد و مي ترسيدند كه مبادا دستخوش نا امني و اشغال شود.