انقلاب بر عليه عثمان، پيروزي عظيمي را براي مسلمين محقق ساخت، زيرا بهره كشي و بازي با مقدرات امت را پايان داد و فريبكاري و ظلم اجتماعي را نابود كرد و تخت حكومت طاغوت را درهم كوبيد و براي امت، مهمترين چيزي را كه از جهت تحقق عدالت، رفاه و امنيت، انتظار داشت، به بار آورد.

آن انقلاب، مسائل سرنوشت ساز امت را در نظر داشت كه مهمترين آنها نامزد كردن حضرت امام امير المؤمنين عليه السلام براي منصب حكومت بود. و مورخان مي گويند كه انقلابيون و ديگر نيروهاي مسلّح، پيرامون امام جمع شدند و براي زنده ماندنش شعار مي دادند و فرياد مي كشيدند: «لا امام لنا غيرك، جز تو، ما را امامي نيست».

طبقات مختلف مردم، دريافتند اين امام است كه آرزوها و اهداف آنان را محقق مي سازد و كرامتشان را به آنها باز مي گرداند و در سايه حكومت آن حضرت از آزادي، مساوات و عدالت برخوردار خواهند بود و لذا بر انتخاب آن حضرت و سپردن امور خلافت به دست ايشان، اصرار ورزيدند.