عمر، به صحابه اخطار داد و آنان را به معاويه و عمرو بن عاص تهديد نمود، هرگاه در عقيده متفق نشوند و در مورد حكومت و قدرت به نزاع برخيزند، پس به آنها گفت: «اي ياران محمد! با يكديگر همدل شويد كه اگر چنين نكنيد، عمرو بن عاص و معاوية بن ابي سفيان در امر خلافت بر شما چيره خواهند شد...».

شيخ اماميه، شيخ مفيد بر اين گفته چنين اظهار نظر كرده است: «عمر با اين گفته، مي خواست معاويه و عمرو بن عاص را به طلب خلافت تشويق كند و طمع آنهارا در آن برانگيزاند؛ زيرا معاويه عامل و امير وي در شام و عمرو بن عاص، عامل و امير او در مصر بودند و او ترسيد كه اگر عثمان ضعيف شود، امر خلافت به علي برگردد، پس اين سخن را برزبان راند تا مردم آن را به آن دو كه در مصر و شام بودند، برسانند و آنها در صورتي كه امر خلافت به علي برسد، بر آن دو سرزمين، مستولي شوند...».