ابوبكر، خلافت بعد از خود را براي عمر آماده نمود و او آن را به سهولت و آساني بدون اينكه با هيچ زحمت و مشكلي روبه رو گردد، عهده دار شد و با مشتي آهنين حكومت را قبضه نمود و كشور را با خشونت و سختگيري شديد اداره نمود تا آنجا كه اكابر صحابه از ديدار با وي بيمناك شدند؛ زيرا چوب دستيش - آن گونه كه مي گويند - از شمشير حجّاج، ترسناكتر بود به طوري كه ابن عباس با وجود جايگاه بلند و روابط محكمي كه با وي داشت، نتوانست نظر خود را در مورد جايز بودن متعه تا قبل از وفات عمر، چيزي بيان كند و تا آنجا كه حتي خانواده و فرزندانش از وي مي ترسيدند و هيچيك از آنان نتوانست اراده اش را بر او تحميل كند. در اينجا به اختصار به بعضي از شيوه هاي سياسي عمر اشاره مي كنيم: