دليل ابوبكر در مصادره تركه پيامبر صلي الله عليه و آله و محروم ساختن ورثه آن حضرت از آن، مطلبي بوده است كه وي از پيامبر خدا صلي الله عليه و آله روايت مي نمود كه آن حضرت فرموده است: «چيزي به ارث نمي گذاريم و ما ترك ما صدقه است!» [1] و به استناد اين حديث بود كه ابوبكر، سرور زنان حضرت فاطمه عليها السلام را از ارث پدريش محروم نمود. براين حديث به سستي و ضعف، ايراد وارد است؛ زيرا:

1 - اگر حديث صحيح و معتبري مي بود، سرور زنان حضرت فاطمه عليها السلام آن را مي شناخت و به ميدان مخاصمه و محاجه با وي وارد نمي شد؛ زيرا چگونه ممكن است آن حضرت كه سلاله نبوت بود، چيزي را مطالبه كند كه حق مشروع وي نباشد؟

2 - چگونه ممكن است پيامبر صلي الله عليه و آله پاره تن خود را از امري باز دارد كه به تكليف شرعيش باز مي گردد؟ زيرا اين امر، امّت را در معرض هلاكت قرار مي دهد و آن را به صحنه خصومتها مي كشاند.

3 - غير ممكن است كه پيامبر صلي الله عليه و آله اين حديث را از امام علي عليه السلام پنهان سازد، در حالي كه امام، نگهدارنده راز، باب مدينه علم، باب دار حكمت و قاضي ترين فرداست و پدر دو سبط آن حضرت بوده است و قطعاً اگر اين حديث، بهره اي از صحت داشت، امام آن را مي دانست و پيامبر صلي الله عليه و آله آن را از وي پنهان نمي ساخت.

4 - اگر اين حديث، صحيح مي بود، بني هاشم كه رازداران و خاندان پيامبر صلي الله عليه و آله بودند، آن را مي دانستند پس به چه جهتي پيامبر اين حديث را به آنان


ابلاغ نفرموده بود.

5 - اگر اين حديث به هر مقداري صحت مي داشت، بر امّهات مؤمنين پنهان نمي ماند در حالي كه آنها به «عثمان بن عفان» پيغام داده بودند تا ارثشان از رسول خدا صلي الله عليه و آله را براي آنان درخواست كند...

اينها ايراداتي است كه در برابر اين حديث قراردارند و آن را از نظر ضعف، در پايين ترين جايگاه قرارداده اند.