هيچ حادثه اي را براي امّت، خطرناكتر از «كنگره سقيفه» نديده ام كه انصار آن را براي دستيابي به حكومت و استبداد در امر دولت، تشكيل دادند؛ زيرا آن، سنگ اساسي براي وخامت اوضاع امّت و دچار شدن آن به فجايع و بلاها بود و در اين كنگره بود كه طمعكاريها گسترش يافت و هواها در آن حاكم گشت.

«بولس سلامه» مي گويد:



وتوالت تحت السقيفة احداث

اثارت كوامناً و ميولا



نزعات تفرقت كغصونال

عوسج الغض شائكاً مدخولا



«در زير سقف سقيفه حوادثي درپي هم آمد كه كينه هاي خفته و اميال را بر انگيخت».


«عصبيتهايي كه پراكنده شد همچون شاخه هاي درخت خاري كه پر تيغ و درهم پيچيده باشد».

اين كنگره سياسي، زنجيره اي دراز از حوداث سهمگين را به دنبال داشت كه بنا به گفته محققان، فاجعه كربلا، يكي از آنها بود.

«امام كاشف الغطاء رحمه الله» مي گويد:



تاللَّه ما كربلا لولا «سقيفتهم»

ومثل ذا الفرع ذاك الاصل ينتجه



«به خدا قسم اگر «سقيفه شما» نمي بود، كربلا به وجود نمي آمد و همانند اين فرع از آن اصل، حاصل مي گردد».

و ما ناگزير، بايد توقفي كوتاه براي بحث درباره اين كنگره مهم داشته باشيم و اينكه چگونه بود كه ابوبكر پيروز شد؟