نخستين كسي كه برآن تن پاك، نماز گزارد، خداي تعالي از بالاي عرش بود، پس از آن، جبرئيل و بعد، ميكائيل و سپس، دسته دسته فرشتگان بودند [1] .


و بعد، حضرت امام امير المؤمنين عليه السلام بر آن حضرت نماز گزارد. آنگاه مسلمين براي نماز برجنازه پيامبرشان آمدند. امام امير المؤمنين عليه السلام به آنها فرمود: «از ميان شما كسي به عنوان امام بر او نماز نخواند كه او زنده و مرده، امام شماست».

پس از آن، مسلمين دسته دسته بر او وارد مي شدند و صف اندر صف بدون امام بر آن حضرت نماز مي گزاردند در حالي كه امير المؤمنين در كنار جنازه ايستاده بود و مي گفت: «سلام بر تواي پيامبر و رحمت خدا و بركات او! خداوندا! ما گواهي مي دهيم كه وي آنچه را بر او نازل شد، ابلاغ نمود و براي امتش خير خواهي و دلسوزي نمود و در راه خدا جهاد كرد تا اينكه خداوند دينش را عزّت بخشيد و كلمه اش را تمام گردانيد. خداوندا! مارا از كساني قرارده كه پيروي مي كنند آنچه را كه بر او نازل گرديده و بعد از او مارا ثابت گردان و ما را با او همراه ساز» و مردم آمين مي گفتند [2] .

مردم از برابر آن جنازه پاك، مي گذشتند در حالي كه شكسته بال و چشم فروهشته بودند و اندوه، دلهايشان را شكافته بود؛ زيرا مرده بود كسي كه آنان را به هدايت و حق فراخواند و براي آنها دولتي تأسيس كرده بود كه دعوت به انصاف مظلوم و حق ستاني از هر تجاوزگر گناهكار فرا مي خواند، آنكه نور هدايت را روشن ساخت و زندگي فكري را در همه نقاط زمين، روشني بخشيد.