زماني كه پيامبر صلي الله عليه و آله از سختي درد و شدت احتضار رنج مي برد، حضرت حسين عليه السلام به سوي جدش شتافت و هنگامي كه پيامبر او را ديد، بر سينه اش فشرد و دردهاي بيماري را فراموش كرد و فرمود: «مرا با يزيد چه باشد، خداوند اورا بركت ندهد، خداوندا! يزيد را...».

سپس براي مدتي طولاني بيهوش شد و وقتي كه به هوش آمد، حسين را فراوان مي بوسيد و در حالي كه اشك از چشمانش سرازير بود، مي فرمود: «مرا با قاتل تو جايي در برابر خداي عزوجل باشد» [1] .

فاجعه حسين عليه السلام در برابر جدش رسول خدا در ساعات آخر زندگيش، مجسم گرديد و بر دردها و غمهايش افزود.