امام حسين عليه السلام وقتي كه براي استسقا خارج مي شد، به اين دعا نيايش مي كرد: «خداوندا! مارا باراني مرحمت فرما گسترده و نيكو، عام و سودمند و بدون زيان كه اهل شهرها و بيابانهاي ما را به آن مرحمت فرمايي و در روزي و سپاس ما به وسيله آن بيفزايي. خداوندا! آن را روزي ايمان و عطاي ايمان قرارده كه بخشش تو بازداشته نيست. خداوندا! آرامش آن را در سرزمين ما بر ما فرود آور و به وسيله آن زيتون و چراگاه آن را برويان...» [1] .