امام عليه السلام مجموعه بزرگي از خطبه هاي برجسته داشته كه صلابت حق و قدرت اراده و عظمت تصميم بر جهاد در راه خدا در آنها نمايان گشته است.

امام آنهارا در زماني ايراد فرمود كه آسمان از ابرهاي مشكلات سياسي، تيره و تار بود. امام در اين خطبه ها سياست حكومت اموي را محكوم كرد و مسلمين را براي قيام بر ضد آن فراخواند. و ما بعضي از آنهارا در جاهاي مخصوصشان بيان خواهيم كرد و در اينجا يكي از آن خطبه هارا ذكر مي كنيم:

آن حضرت عليه السلام از منبر بالا رفت و خدارا ستايش نمود و ثناگفت و پس از آن بر حضرت پيامبر صلي الله عليه و آله درود فرستاد. پس شنيد مردي را كه مي گفت: اين كيست كه خطبه مي خواند؟ امام عليه السلام به وي پاسخ داد:


«ما حزب پيروز خدا و عترت نزديك رسول اللَّه صلي الله عليه و آله و اهل بيت پاك او و يكي از ثقلين هستيم كه رسول خدا صلي الله عليه و آله مارا دوّم بعد از كتاب خداي تبارك و تعالي قرار داد كه تفصيل هر چيزي در آن است و باطل از پيش رو و پشت سر به سوي آن نمي آيد و در تفسير آن به ما اعتماد مي شود و تأويل آن مارا كند نمي سازد بلكه حقايقش را پيروي مي كنيم. پس، مارا اطاعت كنيد كه اطاعت ما واجب شده؛ زيرا به اطاعت خدا و پيامبرش قرين گشته است. خداي عز و جل فرمود: اطاعت كنيد خدا را و اطاعت كنيد پيامبر و اولي الامر خودتان را پس اگر در چيزي نزاع كرديد، آن را به خدا و رسول بازگردانيد».

و فرمود: «واگر آن را به پيامبر و اولي الامر باز مي گرداندند، آنان كه آن را در مي يافتند از ميان آنان، آن را متوجه مي شدند و اگر فضل خدا و رحمتش بر شما نمي بود، جز اندكي، شيطان را پيروي مي كرديد». و من شما را برحذر مي سازم كه به فرياد شيطان گوش دهيد؛ چون آن دشمن آشكار شماست، آنگاه همچون يارانش مي شويد كه به آنها گفت: «امروز كسي از مردم شمارا شكست نمي دهد و من پناه دهنده شما هستم. پس آن وقت كه دو گروه روبه روي هم گشتند، پاي به فرار گذاشت و گفت: من از شما بيزارم» آنگاه از شمشيرها ضربه ها و از نيزه ها زدنها و از گرزها نابوديها و از تيرها هدفها خواهيد يافت و سپس از كسي ايمانش پذيرفته نمي شود هرگاه قبلاً ايمان نياورده و با ايمان خود نيكي انجام نداده باشد..» [1] .

اين خطاب، مالامال از دعوت به تمسك به عترت رسول خدا صلي الله عليه و آله و لزوم اطاعت و پيروي از آنان است و مردم را از تبليغات گمراه كننده اي كه دستگاههاي


تبليغاتي اموي پراكنده مي ساخت، برحذر نمود؛ زيرا مردم را به دور شدن از اهل بيت عليهم السلام - كه سرچشمه آگاهي و نور در زمين بودند - فرا مي خواندند.