از امام صادق (ع) و او از پدرش از حضرت زين العابدين (ع) روايت شده كه مردي از اهل كوفه خدمت امام حسين (ع) نوشت: «اي آقاي من مرا از خير دنيا و آخرت خبر ده كه چيست؟» امام (ع) در پاسخش نوشت: «بسم الله الرحمن الرحيم أما بعد فان من طلب رضي الله بسخط الناس كفاه الله امور الناس، و من طلب رضي الناس بسخط الله و كله الله الي الناس، والسلام.» [1] يعني؛ به نام خداي بخشاينده ي مهربان، براستي كه هر كس خوشنودي خدا را به خشم مردم بجويد خداوند كارهاي مردم را از او كفايت كند. (و مشكلات او را با مردم سر و سامان بخشد) و هر كس كه خوشنودي مردم را به خشم خدا بجويد خداوند او را به مردم واگذار كند.

و با توجه به اينكه نويسنده ي نامه اهل كوفه بوده و پاسخي كه امام (ع) مرقوم داشته اند؛ چنين به نظر مي رسد كه اين نامه نگاري در همان ماجراي قيام مقدس و خونين آن حضرت (ع) بوده، و امام (ع) با اين پاسخ به همه ي مردم كوفه اين هشدار را داده كه به خاطر رضايت افرادي چون عبيدالله زياد و يزيد بن معاويه خود را جهنمي و بدبخت نكنند.