شيخ صدوق (ره) در كتاب خصال به سند خود از امام سجاد (ع) روايت كرد و فرمود: «رحم الله العباس يعني ابن علي آثر و أبلي و فدي أخاه بنفسه حتي قطعت يداه فأبدله الله بهما جناحين يطير بهما مع الملائكة في الجنة كما جعل لجعفر بن ابي طالب، و ان للعباس عند الله تبارك و تعالي لمنزلة يغبطه بها جميع الشهداء يوم القيامة...» [1] يعني؛ خداي رحمت كند عباس بن علي (ع) را كه ايثار كرد و به بلا آزمايش شد و جان خود را در راه برادرش وفا كرد تا آنجا كه دو دست او جدا گرديد، و خداوند به جاي آنها دو بال به او عنايت فرمود كه در بهشت با فرشتگان پرواز مي كند، همان گونه كه دو بال به جعفر بن ابي طالب عنايت فرمود.

و براستي كه براي عباس (ع) در پيشگاه خداي تبارك و تعالي منزلت و مقامي است كه همه ي شهيدان در روز قيامت بدان منزلت غبطه مي خورند.



عشاق چون بدرگه معشوق رو كنند

با آب ديدگان تن خود شستشو كنند



از تيغ دوست بر تنشان زخمي ار رسد

آن زخم را بسوزن مژگان رفو كنند



قربان عاشقي كه شهيدان كوي عشق

در روز حشر رتبه ي او آرزو كنند