حنظله بن شبامي از دلاوران و بزرگان شيعه و قاريان قرآن به شمار مي رفت كه از كوفه خود را به امام (ع) رسانيد، و در ياري آن حضرت فداكاري بسيار كرد، و سر و صورت و سينه ي خود را سپر تيرها و نيزه ها و شمشيرها نمود، و پيش از شهادت خود براي مردم نابكار كوفه سخنراني كرد و اين آيات را بر مردم خواند: «يا قوم اني اخاف عليكم مثل يوم الاحزاب، مثل دأب قوم نوح و عاد و ثمود و الذين من بعدهم و ما الله يريد ظلما للعباد، يا قوم اني اخاف عليكم يوم التناد، يوم تولون مدبرين ما لكم من الله من عاصم و من يضلل الله فما له من هاد...».

و به دنبال آن گفت: «اي مردم حسين را نكشيد كه خداي سبحان شما را به عذاب خود بگيرد.»

امام (ع) درباره اش دعاي خير كرد و فرمود: «رحمك الله انهم قد استوجبوا العذاب حين ردوا عليك ما دعوتهم اليه من الحق و نهضوا اليك ليستبيحوك و اصحابك فكيف بهم الآن و قد قتلوا اخوانك الصالحين.».

حنظله عرض كرد: «راست گفتي اي فرزند رسول خدا (ص) آيا اجازه مي دهي كه به سوي آخرت بشتابيم و به برادران خويش بپيونديم؟».

امام (ع) فرمود: «چرا، بشتاب به سوي آنچه براي تو بهتر است از دنيا و آنچه در آن است و آن پادشاهي كه زوال ندارد.».

پس حنظله گفت: «السلام عليك يا اباعبدالله صلي الله عليك و علي اهل بيتك و عرف بيننا و بينك في جنة.».

امام (ع) نيز فرمود: «آمين، آمين.».

حنظله پس از اين سخنان به ميدان رفت و كارزار كرد تا به شهادت رسيد.