در روايات و مقاتل نام غلام تركي ذكر شده كه در روز عاشورا پس از شجاعت بسيار و كشتن هفتاد نفر از لشكر دشمن به شهادت رسيد، ولي در نام و خصوصيات او اختلاف است، برخي نامش را «واضح» و برخي «اسلم» و برخي نيز هر دو را ذكر كرده اند. در مناقب ابن شهرآشوب بر طبق روايتي او را غلام حر ذكر كرده اند در چند روايت او را غلام حارث مذحجي دانسته اند، و در بحارالانوار و مقتل خوارزمي او را غلام امام


حسين (ع) دانسته و گفته اند: وي قاري قرآن بود و چون به ميدان آمد اين رجز را خواند:



البحر من طعني و ضربي يصطلي

و الجو من سهمي و نبلي يمتلي



اذا حسامي في يميني ينجلي

ينشق قلب الحاسد المبجل



و چنانچه در مناقب و ديگر كتابها است، هفتاد نفر را به دوزخ فرستاد و كشت، و چون بر زمين افتاد به امام استغاثه نمود و آن حضرت به بالين او آمد و گونه ي خود را بر صورت آن غلام گذارد، او چشم باز كرد و گفت: «من مثلي و ابن رسول الله واضع خده علي خدي.» يعني؛ كيست مانند من كه فرزند رسول خدا گونه بر روي من نهاده!

سپس تبسمي كرد و جان به جان آفرين تسليم نمود.