عمرو بن قرظة همان كسي است كه از طرف امام (ع) مأمور رساندن پيام آن حضرت به عمر بن سعد بود، و پدرش قرظة انصاري از اصحاب رسول خدا (ص) است كه در جنگ احد و جنگهاي ديگر حضور داشت و پس از رحلت رسول خدا (ص) در كوفه سكونت گرفت، و در جنگهاي جمل و صفين و نهروان در ركاب اميرمؤمنان با دشمنان آن حضرت جنگيد و به گفته ي نصر بن مزاحم در جنگ صفين پرچم انصار در دست او بود.قرظه انصاري دو پسر داشت يكي عمرو كه به همراه امام (ع) آمده بود، و ديگري علي بود كه در لشكر عمر بن سعد بود، كه چون برادرش عمرو به شهادت رسيد ناراحت شده از صف دشمن بيرون آمد و به امام حسين جسارتي كرد كه نافع بن هلال از لشكر امام خارج شد و نيزه اي بر او زد و او را به خاك انداخت ولي ياران وي پيش آمده و او را نجات دادند.

عمرو بن قرظه از كساني است كه پيوسته مترصد بود تا اگر تيري به سوي امام (ع) پرتاب مي شود سر و سينه ي خود را سپر كند كه تير بر بدن امام (ع) نخورد، و چون زخم بسياري بر او رسيد به سوي امام (ع) توجه كرد و عرض كرد: «أوفيت يابن رسول الله».


يعني؛ اي فرزند رسول خدا آيا شرط جانبازي را به جاي آوردم؟»

حضرت فرمود: «نعم انت امامي في الجنة فاقرأ رسول الله مني السلام و أعلمه اني في الاثر.» يعني؛ آري تو پيشاپيش من در بهشت خواهي بود، رسول خدا را از من سلام برسان و به اطلاع آن حضرت برسان كه من هم به دنبال تو خواهم بود.

در برخي از مقاتل آمده كه ديگر نتوانست بايستد و بر زمين افتاد و به شهادت رسيد. ولي در برخي ديگر هست كه در اين وقت به دشمن حمله كرده و اين ارجوزه را مي خواند:



قد علمت كتيبة الانصار

اني سأحمي حوزة الذمار



ضرب غلام غير نكس شار

دون حسين مهجتي و داري



و جمعي را به هلاكت رساند و سپس بر زمين افتاد و به شهادت رسيد.