طبري و ديگران گفته اند كه ابوالشعثاء، كه نامش يزيد بن زياد بود، از تيراندازان ماهر بود كه به همراه لشكر عمر بن سعد براي جنگ با امام (ع) آمده بود و چون مشاهده كرد كه آنها شروط امام را نپذيرفتند و اقدام به جنگ با امام كردند از آنها جدا شد و به ياري امام (ع) آمد، [1] و در هنگام جنگ روي دو پاي خود نشست و صد تير به جانب دشمن انداخت كه به وسيله ي آنها پنج نفر را به دوزخ فرستاد، و حسين (ع) پيوسته او را دعا مي كرد و مي گفت: «اللهم سدد رميته و اجعل ثوابه الجنة.» يعني؛ خدايا نيرويي در تير انداختنش به او ده و پاداش او را بهشت قرار ده.

و چون تيرهايش تمام شد برخاست و حمله كرد و نه نفر، و بنابر نقلي نوزده نفر ديگر را به قتل رسانده و به شهادت رسيد. و در فرسان الهيجاء از شرح قصيده ي ابوفراس نقل كرده است كه وي بيش از چهل نفر از لشكر دشمن را به قتل رساند آن گاه به شهادت رسيد.