ابن شهرآشوب و ديگران گفته اند كه در هنگام سحر امام (ع) را مختصر خوابي در ربود و چون بيدار شد فرمود: «هيچ مي دانيد چه در خواب ديدم؟»

عرض كردند: «چه ديدي اي فرزند رسول خدا (ص)؟»

امام (ع) فرمودند: «در خواب ديدم گويا سگهايي به من حمله كرده و مي خواهند مرا بدرند، و ميان آنها سگي ابلق را ديدم كه از همه حمله اش نسبت به من سخت تر بود، و من گمان دارم آن كس كه از ميان اين مردم متصدي قتل من مي شود مردي ابرص و پيس باشد. آن گاه ادامه داده فرمود: و پس از آن جدم رسول خدا (ص) را با جمعي از ياران و اصحابش ديدم كه به من فرمود اي پسرم تو شهيد آل محمد هستي و اهل آسمانها و ملكوت اعلي به ورود تو يكديگر را مژده داده و افطار تو در شب آينده نزد من خواهد بود شتاب كن و اين فرشته ي الهي است كه براي جمع آوري خون تو آمده است.»

امام (ع) به دنبال اين سخنان فرمود: «اين است خوابي كه من ديدم و كار تمام شده و كوچ ما از اين دنيا نزديك گشته و ترديدي در آن نيست.» [1] .