پس از «بيضة» امام (ع) و همراهان به «رهيمه» رسيدند، و در آنجا مردي از اهل كوفه به نام ابوهرم آن حضرت را ديدار كرد و پرسيد: «اي فرزند رسول خدا (ص) چه چيز شما را از حرم جدت بيرون آورد؟» حضرت در جواب او فرمود: «يا اباهرم ان بني امية شتموا عرضي فصبرت، و اخذوا مالي فصبرت، و طلبوا دمي فهربت، و ايم الله ليقتلوني فيلبسهم الله ذلا شاملا و سيفا قاطعا و يسلط عليهم من يذلهم حتي يكونوا اذل من قوم سبأ اذ ملكتهم امرأة فحكمت في اموالهم و دمائهم.» يعني؛ اي اباهرم براستي كه بني اميه آبروي مرا بردند صبر كردم، مالم را گرفتند صبر كردم، در صدد ريختن خونم برآمدند از ايشان گريختم، و سوگند به خدا كه (دست از من برندارند تا) مرا بكشند، و آن وقت است كه خداوند بر ايشان جامه ي خواري فراگيري بپوشاند، و شمشير برنده اي بر ايشان بگمارد، و كسي را بر سرشان مسلط گرداند كه خوارشان سازد بدان سان كه خوارتر از قوم سبا گردند كه زني بر آنها فرمانروا گرديد، و در مال و خونشان حكمراني كرد. [1] .