ميان امويان و هواخواهان آنها كه عموما طرفدار شدت عمل نسبت به مخالفان حكومت يزيد بودند و از ريختن خون امام (ع) و اسارت خاندان آن حضرت باكي نداشتند و همان گونه كه مي دانيم از هيچ جنايتي در اين باره فروگذار نكردند، افراد انگشت شمار و اندكي هم بودند كه حاضر به چنين جنايتها و رذالتهايي نبودند و از آن جمله وليد بن عتبه


فرماندار مدينه بود، و پيش از اين خوانديم كه پس از رسيدن خبر مرگ معاويه به مدينه امام را طلبيد و از او درخواست بيعت با يزيد را نمود و چون امام نپذيرفت و مهلت خواست تا در اين باره بينديشد مهلت داد، و در پاسخ مروان كه پيشنهاد قتل امام را در صورت بيعت نكردن در آن مجلس داد، با ناراحتي گفت: سبحان الله آيا به خاطر اينكه حسين گفت من بيعت نمي كنم من او را بكشم! به خدا سوگند من گمان ندارم كسي كه به خون حسين در روز قيامت بازخواست شود ترازويش سبك باشد، و به خدا سوگند من دوست ندارم آنچه خورشيد بر آن مي تابد و از آن غروب مي كند از مال دنيا و ملك آن از من باشد و من حسين را بكشم!».

باري تنها همين وليد بن عتبه بود كه به نقل برخي از اهل تاريخ [1] وقتي از حركت امام به سوي عراق باخبر شد نامه اي به عبيدالله بن زياد نوشت و او را از برخورد با حسين (ع) برحذر داشت.