نظير اين دو روايت يعني حديث قبلي كه از محمد بن حنفيه نقل شد و اين حديث، روايات ديگري نيز آمده كه در برخي از آنها امام (ع) مضمون خوابي را كه ديده نقل كرده و مأموريت خود را براي ديگران بيان فرموده است، و در برخي مانند اين حديث مأموريت و خواب را ذكر نفرموده، و مجمل است؛ و تأكيد فرموده است كه براي كسي نخواهم گفت تا خداي خود را ديدار كنم.

در معناي اين دو حديث - بر فرض اعتبار و صحت هر دوي آنها - مي توان گفت كه برخورد امام (ع) با افراد متفاوت بوده و آنها كه خصوصيت بيشتري با آن حضرت داشته و اهل راز بوده اند امام (ع) هدف و مقصد و سرنوشت اين سفر را بدان گونه كه مي دانسته يا از رسول خدا (ص) شنيده بود براي ايشان بيان مي كرد، و با آنها كه داراي اين خصوصيات نبوده اند به طور مجمل و سربسته سخن مي گفت، چنانچه ساير امامان معصوم (ع) نيز در برخورد با افراد اين گونه بودند؛ كه گاهي برخي از اسرار و علوم و اوضاع و احوال آينده و موجود را براي ياران و اصحاب خصوصي و رازنگهدار، بيان


مي كردند ولي از اظهار آنها براي ديگران خودداري و تقيه مي نمودند، و گاهي حتي مخالف آن را براي ديگران بيان مي داشتند، و اين دستور را به پيروان خود نيز مي دادند كه براي اهل خبره و آنها كه با روايات اهل بيت سر و كار دارند روشن و آشكار است.