ابن حجر هيتمي از علماء اهل سنت در كتاب الصواعق المحرقة روايت كرد كه رسول خدا (ص) غرفه اي داشت كه پله هاي آن از اتاق عايشه مي گذشت و هرگاه مي خواست جبرئيل را ديدار كند به آنجا مي رفت. پس هنگامي به آنجا رفت و به عايشه فرمود: «كسي به آنجا نرود.» در اين ميان حسين (ع) آمد و به آنجا رفت و عايشه از آمدن او مطلع نشد.

جبرئيل كه او را ديد پرسيد: «اين كودك كيست؟» رسول خدا (ص) فرمود: «اين پسرم است.» سپس او را در برگرفته و بر زانوي خود نشانيد، جبرئيل (ع) كه آن منظره را ديد گفت: «ستقتله امتك.» يعني؛ امت تو در آينده او را مي كشند.

رسول خدا (ص) فرمود: «اين پسرم را؟»

جبرئيل گفت: «آري و اگر بخواهي تو را از سرزميني كه در آن كشته خواهد شد باخبر كنم.» در اين وقت جبرئيل به سرزمين «طف» در عراق اشاره كرد و مشتي خاك سرخ از آنجا برگرفت و به رسول خدا (ص) نشان داد و گفت: «هذه من تربة مصرعه» يعني؛ اين است قسمتي از خاك قتلگاه او. [1] .

از علماي شيعه نيز در كتاب امالي شيخ (ره) به سندش از عايشه روايت كرد كه رسول خدا (ص) حسين را بر زانوي خود نشانيد و شروع به بوسيدن او كرد، جبرئيل كه حاضر بود گفت: «آيا اين پسر را دوست مي داري»؟ فرمودند: «آري،» جبرئيل گفت: «اما بدان كه امت تو او را مي كشند. [2] «

و به همين مضمون روايات زياد ديگري از عايشه نقل شده كه در ملحقات احقاق الحق آمده است. براي اطلاع بيشتر به آن جا مراجعه نماييد. [3] .

نظير اين روايت نيز از همسران ديگر آن حضرت مانند امامه و زينب دختر جحش


در همان كتاب روايت شده كه براي اطلاعات بيشتر مي توانيد به آن كتاب مراجعه كنيد. [4] .