اساسا در سخنان امام حسين (ع) نكته هايي است كه از آن به خوبي استفاده مي شود كه قيام امام (ع) نه براي حكومت و رياست و نه غرض فردي و امور شخصي بوده بلكه هدف آن حضرت مبارزه با جريان انحرافي بوده است كه در اسلام پديد آمده بود. همان گونه كه گفتيم وضع اسلام و مسلمانان و زمامداري و حكومت به حدي منحرف شده بود كه وظيفه ي هر مسلماني اظهار مخالفت و جلوگيري از آن انحراف و سقوط بود و مربوط به شخص امام (ع) و حتي شخص يزيد نيز نبود، و آن نكته اين است كه امام (ع) در آن روايت كه پيش از اين با شرح بيشتري ذكر شد مي فرمايد: «انا اهل بيت النبوة و معدن الرسالة و مختلف الملائكة و بنا فتح الله و بنا ختم الله، و يزيد رجل فاسق شارب الخمر، قاتل النفس المحرمة معلن بالفسق...» [1] .


و به دنبال آن فرمود: «و مثلي لا يبايع مثله» [2] يعني؛ و كسي مانند من با شخصي مانند او بيعت نمي كند.

يا در جاي ديگر مي فرمايد: «و علي الاسلام السلام اذ قد بليت الامة براع مثل يزيد» [3] يعني؛ بايد فاتحه ي اسلام را خواند در آن وقتي كه مردم گرفتار زمامداري مانند يزيد شوند.

كه از به كار بردن كلمه «مثل» در هر دو جا استفاده مي شود كه نفع و زيان شخص من يا شخص يزيد مطرح نيست، بلكه هر كسي مانند من باشد وقتي در مقابل حكومتي مثل حكومت يزيد قرار گرفت نمي تواند با چنين حكومتي بيعت كند؛ و وقتي زمامداري مثل يزيد بر مردم حاكم شد بايد فاتحه ي اسلام را خواند.