اين فراز از تاريخ براستي درسي عبرت انگيز براي همه ي زمامداران تاريخ است كه مردان جنايتكار و گناهكاري امثال مغيرة بن شعبه را بر سر كار نگمارند و به افراد بي بند و بار و بي تقوا پست هاي كليدي و حساس را نسپارند و آنها را طرف مشورت خويش قرار ندهند كه به خاطر حفظ مقام خود همه چيز، حتي مصالح عامه ي مسلمانان و بلكه مصلحت ارباب و ولي نعمت خود را نيز فداي مطامع و شهوات خويش بنمايند، و جز رياست و شهوت هيچ چيز ديگري را مد نظر خود قرار ندهند، و پيوسته اين نصيحت قرآن و خداي هستي بخش و سنت الهي را فراموش نكنند كه از پيامبران خدا نقل كرده اند كه مي گفتند: «و ما كنت متخذا لمضلين عضدا.» و چنين افراد گمراه و گمراه كننده اي را تكيه گاه خود قرار ندهند.

و آن همه رواياتي را كه از مشورت كردن با افراد فاسق و منافق و بي تقوا نهي


كرده اند از ياد نبرند. چنانچه معاويه روي همان خلق و خوي كفر و نفاقي كه داشت به اين دستورات آموزنده و اسلامي توجه نكرد، و افرادي همچون عمروعاص و مغيرة و زياد بن ابيه و ديگر منافقان فاسق و جنايت پيشه را طرف مشورت و متصدي رتق و فتق كارهاي مهم خود و ديگران قرار داد و دنيا و آخرت خود و خاندانش را به تباهي كشيد و موجب لعن و نفرين ابدي براي خود و خاندانش گرديد.

بازگرديم به دنباله ي ماجرا و نظرخواهي معاويه از يكي ديگر از همين افراد فاسق براي وليعهدي يزيد.