در اينجا بازمي گرديم به سخن خود و مي گوييم بيشترين گناه اين جنايات به گردن خود معاويه است كه چنين جرثومه ي پليدي را به كمك آن همه تزوير و نيرنگ و زر و زور و ستم بر مردم مسلط كرد، و او را به عنوان وليعهد خويش بر جامعه ي مسلمانان تحميل نمود؛ و با اينكه امام حسين (ع)و ديگر بزرگان اسلام با اين كار مخالفت كردند و در همان روزهاي نخست خطر اين فكر شيطاني و ضد اسلامي را كه در مغز معاويه خطور كرده بود به او گوشزد نموده و او را از انجام چنين گناه بزرگي برحذر داشتند ولي علاقه ي شديد او به يزيد با برخي شيطنتهاي ديگر درباريان و نزديكان او، دست به دست هم داد و با هزاران نيرنگ و فريبكاري و رشوه دادن به اين و آن و صحنه سازيهاي مسخره آميز و كمك گرفتن از هر وسيله و دستاويز، بالاخره اين فاجعه ي بزرگ را در تاريخ اسلام پديد آورد.

چون اين اقدام احمقانه و فاجعه آميز معاويه، يعني اقدام به وليعهدي يزيد بيشترين نقش را در قيام مسلحانه ي امام حسين (ع) و مخالفت علني آن حضرت با خلافت غاصبانه بني اميه داشت لازم است اين ماجراي فاجعه آفرين را با شرح بيشتري از آغاز تا به انجام در فصل جداگانه اي مورد بحث قرار دهيم.