شرابخوارگي
احمد بن حنبل در كتاب مسند خود به سندش از عبدالله بن بريده روايت كرده است «دخلت أنا و أبي علي معاوية فأجلسنا علي الفراش، ثم اتينا بالطعام فأكلنا ثم اتينا بالشراب فشرب معاوية، ثم ناول أبي ثم قال: ما شربته منذ حرمة رسول الله...» [1] يعني؛ عبدالله بن
بريده گويد من و پدرم نزد معاويه رفتيم و او ما را روي فرش نشانيد سپس غذا براي ما آورد و پس از آن نيز شراب براي ما آوردند و معاويه نوشيد آن گاه به پدرم داد ولي پدرم گفت از زماني كه رسول خدا (ص) آن را حرام كرده من ننوشيده ام.
روايات ديگري نيز در اين باره رسيده كه ما به همين يك حديث اكتفا مي كنيم و بقيه را در كتاب الغدير، ج 10، ص 180 به بعد بخوانيد.
پاورقي
[1] مسند، احمد بن حنبل، ج 50، ص 347.
يکي از نويسندگان معاصر دربارهي مقايسهي جنايات معاويه با يزيد و اينکه جنايات معاويه چند برابر جنايات يزيد بود ميگويد اگر جنايات قبل از سلطنت معاويه را که به خاطر رسيدن به سلطنت مرتکب شده به جنايات زمان سلطنتش اضافه کنيم براستي بهتآور و حيرتانگيز است. معاويه چون هدفي غير از حکومت و اشباع غريزهي جاهطلبي و کاميابي از لذايذ زندگي نداشت براي رسيدن به هدف حيواني خويش از هيچ گونه جرم و جنايتي خودداري نميکرد و چون با اميرالمؤمنين (ع) و خاندان وي دشمن بود از هيچ گونه ظلم و تجاوز نسبت به خاندان آن حضرت دريغ نمينمود.
نويسندهي مزبور سپس جنايات پس از سلطنت او را فهرستوار از روي مدارک تاريخي ذکر کرده و ميگويد فهرست بسيار مختصري از جنايات و اعمال ضد دين معاويه را که بيپرده انجام ميداد براي نمونه ذکر ميکنيم:
شرابخواري (الغدير، ج 1، ص 179)؛
پوشيدن لباس ابريشم (الغدير، ج 10، ص 216)؛
استعمال ظرف طلا و نقره (الغدير، ج 10، ص 216)؛
استماع آواز (شرح ابن ابيالحديد، ج 16، ص 161)؛
قضاوت بر خلاف اسلام (الغدير، ج 10، ص 196)؛
ترک مجازات دزد (الغدير، ج 10، ص 214)؛
به رسميت شناختن فرزند زنا (شرح ابن ابيالحديد، ج 16، ص 187)؛
جنگ با علي بن ابيطالب (ع) که تلفات آن را تا هفتاد و پنج هزار و بيشتر نوشتهاند (مروج الذهب، ج 2، ص 3)؛
اعزام نيروهاي نظامي براي قتل و غارت شيعيان اميرالمؤمنين (ع) (الغدير، ج 11، ص 16 و 17 و 18)؛
قتل مالک اشتر (مروج الذهب، ج 2، ص 409)؛
اعدام حجر بن عدي و يارانش (الغدير، ج 11، ص 52)؛
اعدام عمرو بن الحمق (الغدير، ج 11، ص 41)؛
تجاوز به مصر و قتل محمد بن ابيبکر نمايندهي علي (ع) (مروج الذهب، ج 2، ص 409)؛
قتلعام شيعيان اميرالمؤمنين (ع) (الغدير، ج 11، ص 28)؛
جعل احاديث در مذمت علي (ع) (الغدير، ج 11، ص 28)؛
جعل احاديث در مدح عثمان (الغدير، ج 11، ص 28)؛
امر به لعن علي (ع) در خطبهي نماز جمعه (الغدير، ج 11، ص 257)؛
قتل امام حسن مجتبي عليهالسلام (مروج الذهب، ج 2، ص 427)؛
تحميل وليعهدي يزيد (کامل، ابناثير، ج 3، ص 503 تا 511)؛
خواندن نماز جمعه در روز چهارشنبه (مروج الذهب، ج 3، ص 32)؛
معاويه همهي اين جنايات را به غير از قتل امام حسن مجتبي (ع) بيپرده و با کمال جرأت و جسارت انجام ميداد و کمترين پردهپوشي و ظاهرسازي در کار وي نبود. البته ما قسمتي از آنها را با مختصر شرحي زياده بر آن در صفحات آينده براي شما نقل ميکنيم.