بازگشت

شرابخوارگي


احمد بن حنبل در كتاب مسند خود به سندش از عبدالله بن بريده روايت كرده است «دخلت أنا و أبي علي معاوية فأجلسنا علي الفراش، ثم اتينا بالطعام فأكلنا ثم اتينا بالشراب فشرب معاوية، ثم ناول أبي ثم قال: ما شربته منذ حرمة رسول الله...» [1] يعني؛ عبدالله بن


بريده گويد من و پدرم نزد معاويه رفتيم و او ما را روي فرش نشانيد سپس غذا براي ما آورد و پس از آن نيز شراب براي ما آوردند و معاويه نوشيد آن گاه به پدرم داد ولي پدرم گفت از زماني كه رسول خدا (ص) آن را حرام كرده من ننوشيده ام.

روايات ديگري نيز در اين باره رسيده كه ما به همين يك حديث اكتفا مي كنيم و بقيه را در كتاب الغدير، ج 10، ص 180 به بعد بخوانيد.


پاورقي

[1] مسند، احمد بن حنبل، ج 50، ص 347.

يکي از نويسندگان معاصر درباره‏ي مقايسه‏ي جنايات معاويه با يزيد و اينکه جنايات معاويه چند برابر جنايات يزيد بود مي‏گويد اگر جنايات قبل از سلطنت معاويه را که به خاطر رسيدن به سلطنت مرتکب شده به جنايات زمان سلطنتش اضافه کنيم براستي بهت‏آور و حيرت‏انگيز است. معاويه چون هدفي غير از حکومت و اشباع غريزه‏ي جاه‏طلبي و کاميابي از لذايذ زندگي نداشت براي رسيدن به هدف حيواني خويش از هيچ گونه جرم و جنايتي خودداري نمي‏کرد و چون با اميرالمؤمنين (ع) و خاندان وي دشمن بود از هيچ گونه ظلم و تجاوز نسبت به خاندان آن حضرت دريغ نمي‏نمود.

نويسنده‏ي مزبور سپس جنايات پس از سلطنت او را فهرست‏وار از روي مدارک تاريخي ذکر کرده و مي‏گويد فهرست بسيار مختصري از جنايات و اعمال ضد دين معاويه را که بي‏پرده انجام مي‏داد براي نمونه ذکر مي‏کنيم:

شرابخواري (الغدير، ج 1، ص 179)؛

پوشيدن لباس ابريشم (الغدير، ج 10، ص 216)؛

استعمال ظرف طلا و نقره (الغدير، ج 10، ص 216)؛

استماع آواز (شرح ابن ابي‏الحديد، ج 16، ص 161)؛

قضاوت بر خلاف اسلام (الغدير، ج 10، ص 196)؛

ترک مجازات دزد (الغدير، ج 10، ص 214)؛

به رسميت شناختن فرزند زنا (شرح ابن ابي‏الحديد، ج 16، ص 187)؛

جنگ با علي بن ابيطالب (ع) که تلفات آن را تا هفتاد و پنج هزار و بيشتر نوشته‏اند (مروج الذهب، ج 2، ص 3)؛

اعزام نيروهاي نظامي براي قتل و غارت شيعيان اميرالمؤمنين (ع) (الغدير، ج 11، ص 16 و 17 و 18)؛

قتل مالک اشتر (مروج الذهب، ج 2، ص 409)؛

اعدام حجر بن عدي و يارانش (الغدير، ج 11، ص 52)؛

اعدام عمرو بن الحمق (الغدير، ج 11، ص 41)؛

تجاوز به مصر و قتل محمد بن ابي‏بکر نماينده‏ي علي (ع) (مروج الذهب، ج 2، ص 409)؛

قتل‏عام شيعيان اميرالمؤمنين (ع) (الغدير، ج 11، ص 28)؛

جعل احاديث در مذمت علي (ع) (الغدير، ج 11، ص 28)؛

جعل احاديث در مدح عثمان (الغدير، ج 11، ص 28)؛

امر به لعن علي (ع) در خطبه‏ي نماز جمعه (الغدير، ج 11، ص 257)؛

قتل امام حسن مجتبي عليه‏السلام (مروج الذهب، ج 2، ص 427)؛

تحميل وليعهدي يزيد (کامل، ابن‏اثير، ج 3، ص 503 تا 511)؛

خواندن نماز جمعه در روز چهارشنبه (مروج الذهب، ج 3، ص 32)؛

معاويه همه‏ي اين جنايات را به غير از قتل امام حسن مجتبي (ع) بي‏پرده و با کمال جرأت و جسارت انجام مي‏داد و کمترين پرده‏پوشي و ظاهرسازي در کار وي نبود. البته ما قسمتي از آنها را با مختصر شرحي زياده بر آن در صفحات آينده براي شما نقل مي‏کنيم.