علامه گنجي شافعي از دانشمندان اهل سنت در كتاب كفاية الطالب به سند خود از ربيعه سعدي روايت كرد كه چون مردم درباره ي فضيلت و برتري اصحاب اختلاف نظر پيدا كردند، [1] من مركب خود را سوار شده و به مدينه آمدم و به نزد حذيفة بن يمان رفتم.

حذيفه گفت: «اهل كجايي؟»

گفتم: «اهل كوفه.»

حذيفه گفت: «خوش به حال شما اي مردم كوفه.»

گفتم: «من آمده ام تا درباره ي اختلافي كه مردم با ما درباره ي فضيلت و برتري اصحاب دارند از شما سؤال كنم.»

حذيفه گفت: «نزد شخص خبير و آگاهي آمده اي، و بدان كه من جز آنچه را گوشهايم شنيده و در دلم جاي گرفته، و چشمانم ديده است براي تو چيز ديگري نخواهم گفت.»


آن گاه حذيفه دنباله ي سخنان خود را چنين ادامه داد: «روزي رسول خدا (ص) به نزد ما آمد. چنانكه گويا هم اكنون كه تو را مي نگرم او را مي بينم كه حسين بن علي (ع) را بر شانه ي خود سوار كرده بود و گويا هم اكنون كف دست پاك آن حضرت را مي بينم كه بر پاي حسين گذارده و پاي او را با دست خود بر سينه اش چسبانده بود و مي فرمود: «أيها الناس لأعرفن ما اختلفتم فيه من الخيار بعدي، هذا الحسين بن علي خير الناس جدا و جدة جده محمد رسول الله سيد النبيين، و جدته خديجة بنت خويلد سابقة نساء العالمين الي الايمان بالله و رسوله، هذا الحسين بن علي خير الناس أبا و خير الناس أما، ابوه علي بن ابيطالب اخو رسول الله و وزيره و ابن عمه و سابق رجال العالمين الي الايمان بالله و رسوله و امه فاطمة بنت محمد سيدة نساء العالمين، هذا الحسين بن علي خير الناس عما و خير الناس عمة، عمه جعفر بن ابيطالب المزين بالجناحين يطير بهما في الجنة حيث يشاء، و عمته ام هاني بنت أبي طالب، هذا الحسين بن علي خير الناس خالا و خالة، خاله القاسم بن محمد رسول الله، و خالته زينب بنت محمد.

ثم وضعه عن عاتقه فدرج بين يديه و حبا.

ثم قال: ايها الناس هذا الحسين بن علي جده و جدته في الجنة، و ابوه و امه في الجنة و عمه و عمته في الجنة، و خاله و خالته في الجنة، و هو و أخوه في الجنة، انه لم يؤت احد من ذرية النبيين ما اوتي الحسين بن علي ما خلا يوسف بن يعقوب. [2] يعني؛ اي مردم، من به خوبي مي دانم كه درباره ي برگزيدگان پس از من اختلاف خواهيد كرد، اين حسين بن علي است كه جد و جده اش بهترين مردم هستند، جدش محمد رسول خدا (ص) خاتم پيامبران و جده اش خديجه دختر خويلد كه از همه ي زنان جهانيان به خدا و رسول او زودتر ايمان آورد. اين حسين بن علي است كه از جهت پدر و مادر بهترين مردم است، پدرش علي بن ابيطالب برادر رسول خدا و وزير و پسرعموي او و كسي است كه از همه ي مردان عالم در ايمان به خدا و رسول او سبقت گرفت، و مادرش فاطمه دختر محمد بانوي زنان جهانيان مي باشد. اين حسين بن علي از طرف عمو و عمه بهترين مردم است، عمويش جعفر بن ابيطالب و همان كسي است كه به وسيله ي دو بال در بهشت مزين و مفتخر گرديده و با آن دو بال به هر جا بخواهد در بهشت پرواز مي كند، و عمه اش «ام هاني» دختر ابوطالب است. اين حسين بن علي از جانب دايي و خاله بهترين مردم است، دائيش قاسم


فرزند محمد رسول خدا، و خاله اش زينب دختر محمد است. آن گاه حسين را از شانه اش بر زمين نهاد و آن كودك در پيش روي آن حضرت راه مي رفت و گاه مي افتاد. سپس فرمود: اي مردم اين حسين بن علي است كه جد و جده اش در بهشتند، پدر و مادرش در بهشتند، عمو و عمه اش در بهشتند، دائي و خاله اش در بهشتند، و خود و برادرش در بهشتند، براستي كه آنچه به حسين بن علي داده شده است به هيچ يك از فرزندان پيامبران داده نشده جز به يوسف بن يعقوب. [3] .