جمعي از دانشمندان اهل سنت مانند علامه ي گنجي در كتاب كفاية الطالب، و حاكم نيشابوري در معرفة الحديث و محب الدين طبري در ذخائر العقبي، و دميري در حياة الحيوان، و ديگران به سندهاي مختلف از ابي هريره روايت كرده اند كه رسول خدا (ص) دست فرزندش حسين (ع) را در دست مي گرفت و او را روي پاها و سينه ي خود بلند مي كرد و مي فرمود: «حزقه حزقه، ترق عين بقة، اللهم اني احبه فأحبه و احب من يحبه.» [1] يعني؛ اي كوتاه پا، بيا بالا اي چشم پشه، خدايا من او را دوست دارم تو هم او را دوست بدار، و دوست دار هر كس كه او را دوست دارد.».

ابن اثير جزري اين حديث را در نهاية در ماده ي «حزق» نقل كرده است كه رسول خدا (ص) حسن يا حسين را با دستهاي خود حركت مي داد و اين سخن را مي فرمود، و آن فرزند گامهاي كوچك خود را برمي داشت تا آن گاه كه روي سينه ي رسول خدا (ص) مي گذارد و سپس گفته است كه «حزقه» به شخص ضعيف و ناتواني گفته مي شود كه به


خاطر ناتواني و ضعف، گامهاي خود را نزديك به يكديگر و كوچك برمي دارد. و برخي گفته اند به شخص قد كوتاهي كه شكمش برآمده باشد گفته مي شود، و اين جمله را رسول خدا (ص) از روي شوخي و ملاعبه و الفت جستن با كودكان بر زبان جاري مي كرد.» و «عين بقة» - چشم پشه - كنايه از كوچكي چشم است. (پايان كلام ابن اثير).

از برخي ادباي ديگر نقل شده كه «چشم پشه» استعاره از كوچكي خود آن فرزند است زيرا چيزي كوچكتر از چشم پشه نيست.

از كتاب قمقام حاج فرهاد ميرزا نقل شده است كه رسول خدا (ص) با ذكر اين جمله خبر از آينده ي جانگداز سرور شهيدان در كربلا مي داد، زيرا ساختمان چشم پشه با تحقيقي كه دانشمندان زيست شناس به عمل آورده اند با همه كوچكي اي كه دارد همانند شيشه ي مشبكي است كه پشه از پشت آن مشبك مي بيند، و رسول خدا (ص) گويا آن بدن مطهري را كه بر اثر جراحات وارده به صورت جسم بلوري مشبك و سوراخ سوراخ درآمده بود مشاهده كرده و او را بدين گونه تشبيه فرموده بود.