مانع ديگري كه در دوران معاويه براي قيام وجود داشت پيمان صلحي بود كه معاويه با امام حسن عليه السلام بسته بود. گرچه معاويه از روز نخست احترامي به صلحنامه قايل نبود اما هر موقع لازم مي ديد از آن عليه اهل بيت عليهم السلام بهره مي گرفت. به عنوان نمونه نامه معاويه به امام حسين عليه السلام را مي توان ذكر كرد. او وقتي متوجه شد امام عليه السلام اقداماتي براي آمادگي مردم براي قيام بر ضد حكومت مي نمايد نوشت:«گزارش پاره اي از كارهاي تو به من رسيده است كه اگر صحت داشته باشد، من آنها را شايسته تو نمي دانم. سوگند به خدا هر كس


پيمان و معاهده اي بندد بايد به آن وفا كند، مخصوصا شخص بزرگ و شريفي مثل تو، با آن مقام و منزلتي كه نزد خدا داري، حتما بايد به پيمان خود پايبند باشي، اينك مواظب خود باش و به عهد خود وفا كن. اگر با من مخالفت كني، با مخالفت روبه رو مي شوي و اگر بدي كني بدي مي بيني از ايجاد اختلاف ميان اين امت بپرهيز.» [1] .

بنابراين قيام امام حسين عليه السلام در زمان معاويه ظاهرا نوعي مخالفت با قرارداد صلح نيز به شمار مي رفت.