وقتي عثمان زمام امور خلافت را به دست آورد بستگانش را دور خود فراخواند.

حكم بن ابي العاص را از تبعيد خارج كرد و به مدينه آورد. [1] همان كه پيامبر صلي الله عليه و آله او را طرد

و به خارج مدينه تبعيد كرده بود. وليد بن عقبه، پسر ابي معيط - همان كه پيامبر صلي الله عليه و آله خبر داده بود كه او اهل دوزخ است - و عبدالله بن ابي سرح معاوية بن ابي سفيان، عبدالله بن عامر و سعيد بن عاص كه همه از خويشان عثمان بودند به قدرت رسيدند.

عثمان در قدرت دادن به بني امية در دو جنبه سياسي و اقتصادي به طرز عجيبي اقدام نمود استانداري كوفه را به وليد بن عقبة و استانداري مصر (و شمال آفريقا) را به عبدالله بن ابي سرح و استانداري شامات را به معاوية بن ابي سفيان و استانداري بصره را به سعيد بن ابي العاص داد. اين افراد همه از امويان بودند و در تصرف بيت المال ولايت تام يافتند. آنها آنقدر قدرتمند شدند كه پس از كشته شدن عثمان و زعامت يافتن علي بن ابي طالب عليه السلام توانستند در مقابل حضرت عليه السلام بايستند و جنگ هاي داخلي را يكي پس از ديگري سامان دهند و مانع اصلاحات او شوند. و نهايتا سلطه خودشان را بر كل جهان اسلام گسترش دهند.

[1] پيامبر صلي الله عليه و آله حکم بن ابي‏العاص و فرزندش را به خاطر جسارت‏هايي که نسبت به حضرت کرده بودند به طائف تبعيد کرد. بعد از رحلت آن حضرت عثمان نزد ابي‏بکر شفاعت کرد پذيرفته نشد عمر نيز در زمان حکومت خود نپذيرفت اما وقتي خودش حکومت يافت برخلاف دستور و عمل پيغمبر و خلاف آراء مسلمانان آنها را به مدينه برگرداند و خلعت پوشاند و صد هزار درهم جايزه و سيصد هزار درهم صدقات قضاء را که تعلق به بيت المال مسلمانان داشت يکجا به او بخشيد و پسرش مروان را که پيغمبر او را (الوزغ بن الوزغ و المعلون بن الملعون) خوانده بود منشي خود قرار داد دخترش را به او داد و پانصد هزار دينار خمس غنيمت‏هاي آفريقا را به او بخشيد. ر. ک، الغدير ج 8، ص 260 و شرح نهج‏البلاغه، ابن ابي‏الحديد، ج 1، ص 198 و ص 335 و يعقوبي، ج 2، ص 168.