قرآن به صراحت و روشني نشان مي دهد كه ساحت اسلام از هر گونه پيرايه ي «قوميت و نژاد» مبراست. اسلام به عنوان يك ايدئولوژي انساني از روز نخست با فرهنگ تبعيض نژادي و قومي مبارزه كرد و فرمود: ملاك برتري نزد خداوند متعال تقوا و پرهيزكاري


است، [1] و پيامبر صلي الله عليه و آله در حجة الوداع اعلام كرد: هيچ عربي را بر غير عرب برتري و فضيلتي نيست جز به تقوا و پرهيزكاري. [2] .

و روز فتح مكه فرمود:«اي مردم! خداوند كبر و نخوت جاهليت و فخرفروشي با پدران را از ميان شما برداشت آگاه باشيد كه شما از «آدم» هستيد و آدم از گل بود، همانا بهترين بندگان خدا بنده اي است كه از او پروا كند... پس هر كس كردارش او را به جايي نرساند حسب و نسبش او را (به جايي) نمي رساند...» [3] .

ياران نزديك پيامبر صلي الله عليه و آله از مليت هاي گوناگون بودند: سلمان فارسي، بلال حبشي، ابوذر غفاري، حذيفة بن يمان و....