با محدوديتي كه خلفاء در نقل حديث ايجاد كردند به غير از طريق اهل بيت عليهم السلام،


تعداد احاديث منقوله از رسول خدا صلي الله عليه و آله (در نيم قرن اول هجري) بسيار محدود بود. اما با گذشت زمان تعداد آنها افزايش يافت و از چهار هزار به پانصد هزار رسيد! مرحوم علامه اميني پس از اينكه هفتصد نفر از جاعلين حديث را نام مي برد، كه درباره برخي از آنها مي گويد هفتاد هزار روايت جعل كرده است، مي نويسد: «اينها كه برشمرديم قطره اي از دريا و مشتي از خروار بود كه شايد خواننده محترم آن را زياد و بزرگ بداند غافل از اينكه وضع حديث و كذب بر رسول خدا صلي الله عليه و آله و ثقات صحابه و تابعان، پيش بسياري از علماي اهل سنت، منافاتي با زهد و پرهيزگاري ندارد بلكه آن را شعار صالحان و عامل تقرب به خدا مي دانند و از اين جا است كه يحيي بن سعيد گفته است اهل خير را در هيچ كاري مانند بيان حديث، دروغگو نديدم!» [1] .

و همچنين مي گويد:«جعل حديث و دروغ پردازي به جايي رسيد كه بسياري از زهاد و عباد قربة الي الله دروغ مي گفتند همانند حرب بن ميمون كه مجتهد و عابد بود ولي دروغگوترين مردم بود.» [2] .