در اينجا عباراتي را كه عاملان منع كتابت و نشر حديث گفته اند از زبان خودشان بازگو و ارزيابي مي نماييم.

1- عايشه مي گويد: «پدرم پانصد حديث از احاديث پيامبر را در كتابي جمع آوري


كرده و آن را به من امانت داد. شب هنگام ديدم او در بسترش آرام نمي گيرد، و خواب به چشمش نمي رود. گفتم: آيا ناراحتي و خبر بدي هست كه چنين به رنج افتاده اي؟ (وي جوابي نداد) صبح هنگام دستور داد: دخترم آن احاديثي كه نزد تو است بياور، و آنگاه آتشي طلبيد، و آن كتاب كه حاوي احاديث پيامبر بود به آتش سپرد. با سوختن كتاب، اضطراب او تبديل به قرار و آرامش گرديد. از او علت را پرسيدم: گفت: ترسيدم در ميان احاديثي كه در اين كتاب نوشته ام حديثي باشد كه اصل نداشته و من براساس اطمينان به كسي آن را نقل كرده باشم، و آن وقت در مقابل آن مسؤول باشم!»

2- چنان كه گذشت، دليل خليفه دوم براي منع كتابت سنت نبوي، مخلوط شدن آن با قرآن كريم و در نتيجه مشتبه شدن قرآن با سنت بود.