در دوران جاهليت، مردم به خاطر اعتقادات فاسد و انحراف از مكتب انبيا، از فضيلت هاي انساني فاصله گرفته بودند و مواردي همانند خون و نژاد و ماديات را ارزش مي دانستند و بدان ها افتخار مي كردند. اسلام با عوض كردن طرز تفكرها، ارزش ها را متحول كرد. اساسا هدف از بعثت انبياء اصلاح فكر و رفتار انسان ها و تربيت آنها مي باشد. قرآن كريم درباره ي هدف بعثت مي فرمايد:«او خدايي است كه در ميان عرب امي پيامبري از خودشان برانگيخت كه آيات او را بر آنان بخواند و آنها را از پليدي ها و زشتي ها منزه سازد و كتاب و حكمت به آنها بياموزد، اگرچه پيش از آن در گمراهي آشكار بودند.» [1] .


پيغمبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمود:«بعثت بمكارم الاخلاق و محاسنها» [2] ؛ من از طرف خدا براي مكارم و محاسن اخلاق مبعوث شده ام. اسلام در پرتو قوانين مترقي و انسان ساز خود با عوض كردن ارزش ها، توانست انساني را كه همتش شكم و شهوتش بود از نظر معنوي، به كمالاتي رهنمون سازد كه فرشتگان حسرت آن بردند و از نظر فداكاري و ايثار چنان ارتقايي يافتند كه برخي از مسلمانان حاضر شدند خود از تشنگي بميرند تا برادرانشان زنده بمانند. اينكه اسلام چه فضيلت هايي را براي انسانيت به ارمغان آورد موضوع مستقلي است كه در علم اخلاق مورد بحث است، و از موضوع اين مقال خارج مي باشد. در اين مجال صرفا به برخي از فضايل انساني كه جنبه اجتماعي دارد و در داستان رجعت سنت ها و باورهاي جاهلي مورد توجه است اشاره مي كنيم.