با گسترش دين مبين اسلام و به وجود آمدن وحدت ديني و اعتقادي، محوري براي وحدت ملي و سياسي پديد آمد. و پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله در اواخر عمر شريفش توانست دولت اسلامي را در پايگاه مستحكم يكتاپرستي بنا كند و مردم حجاز را تحت حكومت واحدي قرار دهد. بدين سان وحدت ديني موجب وحدت سياسي گرديد و اختلافات قبيله اي و غارت هاي وحشيانه كه عمدتا از بت پرستي و جاه طلبي سران عياش نشأت مي يافت رخت بر بست و امنيت اجتماعي نسبتا خوبي برقرار گشت.

قد افلح من زكيها و قد خاب من دسيها. [1] قرآن كريم

[1] شمس (91)، آيه 10 - 9. به راستي آن کس که نفس خويش را از آلودگي‏ها پاک کرد رستگار شد، و آن کس که خود را آلوده ساخت، زيانکار گشت.