سپاه عمر بن سعد، به ويژه دسته نابكار شمر، پس از شهادت امام حسين عليه السلام به خيمه هاي آن حضرت يورش برده و خيمه ها را غارت كردند و چهارپايان، لباس ها، صندوق ها، اسلحه ها و خوراكي ها را به يغما بردند. آنان، حتي حريم اهل بيت عليه السلام را مراعات نكردند و زيور و لباس هاي زنان را از آن ها ستاندند، به طوري كه زنان اهل بيت عليه السلام به عمر بن سعد پناهنده شده و از شدت جنايت كاري شمر و گروه نابكارش ‍ شكايت كردند و عمر بن سعد به ظاهر، دستور داد كه از غارت خيمه ها دست بردارند. [1] .

از حميد بن مسلم روايت شد: به اتفاق شمر بن ذي الجوشن و گروهي از پيادگان، از خيمه ها گذشتيم تا به علي بن الحسين عليه السلام رسيديم كه از شدت بيماري از هوش رفته بود. همراهان شمر گفتند: كه اين بيمار را هم بكشيم؟

من گفتم: سبحان الله چه بي رحم مردميد شما. آيا اين كودك ناتوان را هم مي خواهيد بكشيد؟ همين بيماري كه بر او عارض شده، او را كافي است. به هر طريقي بود آنان را از كشتن علي بن الحسين عليه السلام بازداشتم، ولي آن بي رحم ها پوستي را كه آن حضرت بر آن خفته بود بكشيدند و به يغما بردند. [2] .