حر بن يزيد تميمي كه از فرماندهان جنگاور و دلير عمر بن سعد بود و همو بود كه در وهله نخست، راه را بر امام حسين عليه السلام بست و او را به اجبار و اكراه به كربلا رهسپار گردانيد گردانيد: وقتي بزرگواري امام حسين عليه السلام و حقيقت خواهي وي را ملاحظه كرد و از سوي ديگر شاهد نيت هاي پليد عمر بن سعد و لشكريان عبيدالله بن زياد و جنايت ها و ستم كاري هاي آنان بود، از خواب غفلت و دنياطلبي بيدار شد و در خود احساس نگراني و ندامت نمود و در وي دگرگوني شگفتي به وجود آمد. به طوري كه يكباره سپاه كفر پيشه عمر بن سعد را ترك و به سوي خيمه گاه امام حسين عليه السلام رهسپار شد. حر به نزد امام حسين عليه السلام رفت و از آن حضرت در خواست عفو و بخشش نمود و از كردار و رفتارهاي پيشين خود اظهار پشيماني كرد. امام حسين عليه السلام با مهرباني تمام حر بن يزيد را پذيرفت و از وي استقبال كرد و با رفتار خود موجب تقويت ايمان حر گرديد.

حر براي روشن گري سپاه دشمن به سوي آنان برگشت و با معرفي خود و چگونگي هدايت يافتنش، آنان را به راه خير و سعادت و پيوستن به سپاه حقيقت جوي امام حسين عليه السلام دعوت كرد. [1] .

دشمنان كه از ملحق شدن حر به امام حسين عليه السلام بسيار نگران و ملتهب شده بودند، وي را سنگباران و تير باران كرده و از نزديك شدنش به نيروهاي خود بازداشتند. حر به ناچار به سوي خيمه گاه امام حسين عليه السلام برگشت. پيوستن حر به سپاه امام حسين عليه السلام و سخنراني وي براي سپاه عمر بن سعد در دفاع از امام حسين عليه السلام، براي عمر بن سعد و ديگر جنگ افروزان دشمن بسيار گران و نگران كننده بود و تاثير زيادي در نيروهاي دشمن به وجود آورد.