شب عاشورا، به عنوان آخرين شب زندگاني امام حسين عليه السلام و ياران وفاداراش، براي آنان بسيار مغتنم بود. آنان از اين شب بيشترين و بهترين بهره هاي معنوي و عرفاني را به دست آوردند و تا بامدادان عاشورا به راز و نياز، و مناجات، نماز و قرائت قران پرداختند و روح و روان خود را با تهجد و شب زنده داري صيقل داده و براي شهادت در راه خدا آماده كردند. [1] .