امام حسين عليه السلام در روز هشتم ذي حجه سال 60 قمري از مكه خارج گرديد و با تمام اهل بيت و همراهان خود عازم كوفه شد.

يحيي بن سعيد از سوي برادرش عمرو بن سعيد (عامل يزيد در مكه) ماموريت يافت آن حضرت را از حركت به سوي كوفه بازدارد و وي را به مكه بازگرداند، ولي تلاش و اصرار او بي ثمر بود و امام حسين عليه السلام اعتنايي به گفتار و رفتارش نكرد و به حركت خويش ادامه داد. آن حضرت از مكه تا كربلا چند منزل را طي كرد كه برخي از آن ها عبارتند از: تنعيم، ذات عرق، حاجر، زرود، ثعلبيه، زباله، بطن عقبه، شراف، عذيب هجانات، قصر بني مقابل و سرزمين كربلا.

در توقف گاه رزود، خبر شهادت مسلم بن عقيل در كوفه توسط عبيدالله بن زياد، به اطلاع امام حسين عليه السلام رسيد. قافله حسيني پس از گذشتن از توقف گاه شراف، با سپاه يك هزار نفري حر بن يزيد تميمي روبرو شد. حر بن يزيد از سوي حصين بن نمير ماموريت يافته بود كه در راه ميان مكه و كوفه ورود شد. حر بن يزيد از سوي حصين بن نمير ماموريت يافته بود كه در راه ميان كوفه به گشت زني پرداخته و در صورت برخورد با قافله امام حسين عليه السلام مانع ورود وي به كوفه گردد. سپاه خسته و تشنه حر بن يزيد پس از روبرو شدن با قافله حسيني، از الطاف و بزرگواري امام حسين عليه السلام برخوردار شد.

گرچه رفتار حر با امام حسين عليه السلام دوستانه و غيرخصمانه بود، ولي به هر حال او نماينده و فرستاده دشمن امام حسين عليه السلام يعني عبيدالله بن زياد، عامل يزيد در بصره و كوفه بود كه ماموريت پيدا كرد آن حضرت را رها نكند و او را در تعقيب خود داشته باشد تا دستور بعدي واصل گردد.

در توقف گاه عذيب هجانات نامه اي از عمر بن سعد (فرمانده نظامي سپاه عبيدالله) به حر ارسال گرديد مبني بر اين كه كار را بر امام حسين عليه السلام تنگ و سخت گير و او را از بياباني كه فاقد آب و آباداني باشد، گذر دهد.