بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

روايت شده: وقتي كه اهل بيت (ع) وارد مدينه شدند، ام البنين مادر حضرت عباس (ع) در كنار قبر رسول خدا (ص) با زينب (س) ملاقات كرد.

ام البنين گفت: «اي دختر اميرمؤمنان! از پسرانم چه خبر؟»

زينب: همه كشته شدند.

ام البنين: جان همه به فداي حسين! بگو از حسين چه خبر؟

زينب: حسين را با لب تشنه كشتند.

ام البنين تا اين سخن را شنيد، دستهاي خود را بر سرش زد و با صداي بلند و گريان مي گفت: اي واي حسين جان.

زينب: اي ام البنين! از پسرت عباس يادگاري آورده ام.

ام البنين گفت: آن چيست؟ زينب (س) سپر خون آلود عباس (ع) را از زير چادر بيرون آورد. ام البنين تا آن را ديد، چنان دلش ‍ سوخت كه نتوانست تحمل كند، از شدت ناراحتي بي هوش شده و به زمين افتاد. [1] .