اين خط و جريان كه هنوز هم در گوشه و كنار دنيا وجود دارد، و البته به شدت روزگاران گذشته نيست، بخاطر حقيقت خط فكري شيعه است.

شيعه مسلماني بحق و راستين و پاي بند قرآن و سنت است قول و فعل و تقرير معصوم را حجت مي داند و در اجراي دستور پيامبر و رعايت ضوابط سنت از هر سني سني تر است.

شيعه به اين مساله اعتقاد داشته و دارد كه پيامبر بر حق است، قرآن و كتاب خدا بر


حق است، حرف و سخن پيامبر صلي الله عليه و آله متكي به وحي است. او از روي هوس و خواسته دل سخن نمي گويد. سفارش ها و توصيه هايش به امت، نشاني از جانبداري شخصي او نيست. وصيتهاي او وصيتي خيرخواهانه و در طريق خير است.

پس اگر رسول خدا علي عليه السلام را به خلافت و ولايت منصوب كرده، به خاطر اسلام و مسلمين است و مردم بايد از سخنان پيامبر تبعيت كنند. داستان غدير افسانه نيست، داراي سند و منبع از اهل سنت است. مگر مي توان آن اسناد را تكذيب كرد؟ اين نشان وقاحت و بي شرمي است كه با وجود نص به دنبال اجتهاد روند و بجاي بيعت با خليفه ي منصوص به دنبال خليفه تراشي راه بيفتند.

بدين انديشه و خاطر شيعه بني اميه را غاصب مي دانست، و به رويه ي خلفا بدبين بود. زبان اعتراض نسبت به مشي و روش آنها گشوده داشت و جنگ با آنها را واجب مي دانست. بهمين جهت شيعه با بني اميه در جنگ بود، مگر بهنگامي كه در تقيه باشند. [1] .