سرانجام علي پس از 25 سال دوري از حكومت بر اثر اصرار مردم به حكومت و خلافت كه حق او بود رسيد و مردم خوب دريافته بودند كه در چنان شرايط و بحراني جز علي عليه السلام كسي نمي تواند اداره حكومت جامعه را بر عهده گيرد.

مردم به مسجد آمدند و با علي عليه السلام بيعت كردند. امام در تثبيت شرايط حكومت از


حسن عليه السلام و حسين عليه السلام خواست بعنوان دو يادگار رسول الله بمنبر روند و براي مردم سخن گويند. حسن عليه السلام در روبروي مرد، قرار گرفت و اين حديث را از پيامبر نقل كرد كه من از رسول خدا صلي الله عليه و آله شنيدم فرمود: انا مدينه العلم و علي بابها و من اراد المدينه فلياتها من بابها من شهر علمم و علي دروازه آن است و آنكس كه بخواهد وارد شهر گردد بايد از دروازه آن وارد شود.

آنگاه به حسين عليه السلام گفت پسر، تو نيز سخني بگوي كه قريش ترا پس از من از ياد نبرد. او نيز روبروي مردم قرار گرفت و فرمود: معاشر الناس سمعت رسول الله و هو يقول: ان عليا هو مدينه هدي دخلها نجي- و من تخلف عنها هلك. [1] اي مردم، خود از رسول الله شنيدم كه مي فرمود علي شهر هدايت است و آن كس كه داخل آن شهر شود نجات مي يابد و هر كه از آن تخلف كند هلاك مي گردد.