عصر عثمان/ 95

در بررسي اين دعاوي بايد گفت مشاركت امام حسين عليه السلام در برنامه اي كه از سوي پدر براي او معين شده و يا در امري كه به نفع اسلام و مسلمين تمام مي شد جاي بحث و مساله اي نيست. اصولا حضرات معصومين جز وظايف خود اين نكته را مي شناسند كه بايد در راه دين به انجام خدمت بپردازند و اين وظيفه شناسي در مرز تشخيص خودشان است و آنها بهتر از ديگران منافع اسلام و مسلمين را تشخيص مي دهند.

اما بنظر مي رسد آنچه را كه در اين زمينه (جنگ و دفاع) عرضه شده است ساخته و پرداخته دست ديگران و نوعي تبليغات براي به رسميت بخشيدن حكومت آنهاست و ما مي دانيم امام اميرالمومنين عليه السلام در طول مدت عمر خود آنها را به رسميت نشناخت و به عمل آنها صحه نگذارد.

مي دانيم كه قرآن فرمايد و ما كنت متخذ المضلين عضدا و طبق اين آيه همكاري با گمراهان را نمي توان پذيرفت و علي عليه السلام بارها و بارها از خطاي آنها سخن گفت و آنها را به گمراهي شان هشدار داد و محال است حسين عليه السلام بر خلاف خط پدر عملي انجام داده باشد و گمراهان را كمك كار و ياور شده باشد.