حسين در دوران عثمان 30 -20 سال دارد- جواني است برومند، شجاع، محترم و آبرومند، داراي شخصيتي محبوب و بانفوذ كه بر روي شخصيت او حساب باز مي كردند. و او تحت بيعت و فرمانروائي پدر بود، ولي شاهد ماجراها و آلودگي ها و نابساماني ها، و ناداني هاي خليفه سوم كه سرانجام همان عوامل او را به كشتن دادند.

بفرموده علي عليه السلام در نهج البلاغه عصر عثمان عصر دست درازي و حيف و ميل در بيت المال بود مال الله را با اشتها مي خوردند، آنچنان كه شتري علف بهاري را مي خورد. [1] .

او حدود 12 سال خلافت كرد. [2] و در تمام اين مدت، مخصوصا در نيمه ي دوم دوران حكومت به حيف و ميل در بيت المال پرداخت و تصورش اين بود كه كل بيت المال از آن اوست و او بهرگونه اي كه بخواهد مي تواند در آن تصرف كند.

مصرفها، بخششها از بيت المال، اسرافها و تبذيرها در كار او بسيار بود و مثلا از محل درآمد عمومي كشور در شب عروسي دخترش به داماد خود رقم درشتي را بخشيد و روزي كه از دنيا رفت 150 هزار دينار طلا، يك مليون درهم نقره و مستغلاتي معادل يكصد هزار دينار، و اسبها و شتران بسيار داشت. [3] .

و علي و خاندان او شاهد اين ناحقي ها بيعدالتي ها و در مواردي بسيار تذكردهنده آن به عثمان بودند ولي عثمان را گوش شنوا نبود. گاهي تسليم راي و سخنان و نصايح علي مي شد و ساعتي بعد آن را از ياد مي برد.