اي زمين كربلا اينجا بود ماءواي من

مي شود اي كربلا اينجا فزون غمهاي من



كربلا بر روي تو عرش خدا بنهاده پا

تا ببوسد خلق عالم خاك زير پاي من



كربلا اينجا دگر وادي جانبازان بود

قاب قوسين عون و جعفر،اكبر او" ادناي من



كربلا وادي طور مصطفي اينجا بود

غرق خون اينجا بيند خواهرم سيماي من



كربلا اين سرزمين گلزار زهرا مي شود

در كنار يكديگر پرپر شود گلهاي من



از براي كشتن من شمر دون بي حيا

ميزند با چكمه بر سينه سيناي من



اين سر نوراني بالاي ني منزل كند

مي چكد از نوك ني خون جگر از ناي من



هركه چون آرام دل با نغمه هاي جان گداز

مي شود مدهوش اگر نو شد مي از ميناي من تارك زيارت قبر حسين (ع)



شخصي به خدمت امام صادق (ع) عرض كرد: فداي تو شوم، چه مي فرمائيد در حقّ كسي كه ترك كند زيارت قبر حضرت حسين (ع) را، و در حالي كه قادر به زيارت آنحضرت باشد؟

فرمود: مي گويم كه او عاقّ حضرت رسول (ص) و عاقّ ما شده است، و سبك شمرده است امري را كه براي او نافع است.

و هر كه آن حضرت را زيارت كند خدا حوائج او را متكفل مي گردد. و كفايت مهمّات دنيائي او رامي نمايد. و زيارت آن حضرت باري بنده روزي جلب مي نمايد، و آنچه در اين راه خرج نمايد خدا به او عوض مي دهد، و گناه پنجاه ساله او را مي آمرزد، در حالي بسوي اهل خويش باز مي گردد كه هيچ گناه و خطائي بر او نباشد، مگر آنكه از نامه عمل او محو شود. و اگر در اين سفر بميرد ملائك نازل مي شوند و او را غسل مي دهند و گشاده شود براي او دري بسوي بهشت كه داخل شود بر او نسيم بهشتي.

و اگر سالم بماند گشاده شود براي او دري كه نازل شود از آن در روزي او و حقتعالي به عوض هر درهمي كه او خرج كرده است هزار درهم به او بدهد وبراي او ذخيره نمايد، و چون محشور شود به او گويند كه خدا اين عوض ‍ را براي تو ذخيره كرده است و امروز به تو رسانيد. [1] .