از حضرت امام جعفر صادق (ع) منقول است كه: چون شخصي از خانه خود بيرون آيد به عزم زيارت حضرت امام حسين (ع) به سوي كربلا مشايعت كنند او را از هفتصد ملك از بالاي سر او و زير پاي او از جانب راست و چپ و پيش رو و پشت سر او تا او را به اهلش برسانند. پس چون زيارت كند آن حضرت را ندا كند او را منادي كه: (گناهانت آمرزيده شد پس ‍ از سر گير عمل را).

پس با او برمي گردند آن ملائكه تا داخل خانه خود شود. پس به او مي گويند كه: (تو را به خدا سپرديم).

پس پيوسته به زيارت او مي آيند تا روز مردن او وبعد از مرگ او، هر روز. و زيارت مي كنند حضرت امام حسين (ع) را و ثوابش از آن مرد است. [1] .