زمين كربلا پنج درجه دارد.

درجه اوّل - از آب و خاك است مثل باقي زمين ها و اراضي كه درخت و گياه در آن ميرويد و زراعت ميشود.

درجه دوّم - مقام فيض و رحمت است، كه از اين خاك مقدّس بواسطه قبول نمودن آن خضوع و انكسار را، در عالم تكليف تكويني، بنا به حديث (و لا من ارض و لا مإ الّا عوقب لترك التواضع) كه چنان فضيلت و رحمت در آن تربت پاك قرار فرموده اند كه همه عوالم امكان از آن تربت اقدس بهره و فيض ميبرند، بلكه فضائل و مناقب آن زمين مقدّس برتري دارد بر تربت مراقد همه ائمّه اطهار عليه السلام به مرقد انور حضرت محمّد (ص) زيرا كه چند فضيلت در تربت حضرت سيّد الشّهداء عليه السلام هست كه در تربت هيچ پيغمبري و وصّي او نيست و در تربت هاي سائر ائمّه عليه السلام نيز نيست.

درجه سوّم - كربلا محل اندوه و محنت است و هر يك از مقرّبين درگاه الهي و انبياء و اؤلياء و اوصيّاء در وقت ورود به آن زمين فيض نزديك مي شود مهموم و اندوهگين مي باشند چنانكه حضرت صادق عليه السلام در خصوص زائرين آن مظلوم مي فرمايد: كه زائر بايد تشنه و گرسنه و ژوليده مو و خاك آلوده و گريان و مهموم باشد.

تأسّيا له و للمستشهدين بكربلا و اهل بيته المظلومين المهمومين.

درجه چهارم - كربلا نعيم جنّات است، زيرا كه همه بهشت را خداوند متعال از نور مقدّس و منوّر مدفون كربلا، خامس آل عبا عليه السلام خلق نموده است، و حضرت امام صادق عليه السلام در خصوص ترك كنندگان زيارت آن سرور فرموده است:

مَن تَرَكَ زيارَة الحسين عليه السلام و هو يزعم شيعة فليس هو الشيعة و ان كان من اهل الجنّة هو ضيفان اهل الجنّة.

ترجمه: امام صادق عليه السلام فرمودند: هر كس ترك كند زيارت امام حسين عليه السلام را و در حالي كه خيال كند از شيعيان ماست، بلكه او شيعه ما نيست و اگر هم وارد بهشت شود، ميهمان اهل بهشت خواهد بود، (نه صاحب خانه).

رسول خدا (ص) مي فرمايد:

اِنّي اَشِمُ رائِحَة الجَنَّة مِن الحسين عليه السلام،

يعني، همانا از حسين عليه السلام بوي بهشت را استشمام مي كنم.

پس بر طالبين بهشت لازم است كه داخل كربلاي ظاهري شوند و او از باب خاصّه آن كه عبارت از بكاء و اقامه مجالس عزا بشود تا در يوم النّشور به مقام قرب و مصاحبت آن بزرگوار در جناب النّعيم باشد.

درجه پنجم: رضوان اللّه يعني مكان خوشنودي كه فوق همه نعمتها و راحتها و فيضهاست زيرا كه تربت پاك بنا بخضوع كه در عالم تكوين قبول نمود داراي نور الانوار همه انوار شده و خداوند عالم آن تربت طاهره را كه باعث ضياء و روشنائي همه فرموده و مكان و مقام پيامبران اولوالعزم در بهشت عنبر سرشت در تربت كربلا خواهد شد، و همين خاك كربلا است كه در مقام فخر و مباهات فرياد مي نمايد:

اِنّاارض اللّه المقدّسة المباركة.

من همان زمين مقدّس و مبارك خدا هستم. با اعتقاد پاك دفن شده گان آن خاك از بيم و هراس يوم الحساب آسوده و مطمئن شده و بدون حساب داخل بهشت و ساكن حُسن المأب ميشوند.

بلكه بر روايت حضرت صادق عليه السلام حتي هر خر و اشتري كه در كربلا بميرد به بهشت مي رود. [1] .