يك زمان عبور حضرت ابراهيم عليه السلام از سرزمين كربلا افتاد، آن حضرت سوار بر اسب بودند، ظاهرا آثار مصيبت هاي سيّدالشهداء بر آن حيوان آشكار شد، وصيحه اي كشيد و با سر به زمين افتاد و بر اثر آن حضرت ابراهيم عليه السلام زمين خورد و سرش شكست. آنگاه برخاسته و بدرگاه خداوند عرضه داشت، بار الها خطائي از من سر زده كه اينگونه مجازات مي شوم؟

پس جبرئيل نازل شد و عرض كرد: يا ابراهيم از تو گناهي سر نزده است!

لكن هنا يَقتل سِبط خاتَم النَّبيين و خاتَم الوَصيين فسال دمك موافقا لدمه.

يعني چون در اينجا نوه پيامبر آخر الزمان (ص) و فرزند خاتم الوصيين اميرالمؤمنين (ع) به شهادت مي رسد، پس خون تو ريخت تا موافق با خون آن مظلوم شود. و آنگاه جبرئيل از مصائب كربلا گفت و حضرت ابراهيم عليه السلام بر مظلوميّت فرزندش گريست. [1] .